Closure

Dit is een mijlpaal, maar vooral een eindpunt. Alles gaat terug naar 2004, toen ik mijn eerste stapjes zette in wat later met een ronkende term 'bloggen' zou gaan heten. Aanvankelijk was het vooral trial and error. Onderweg veranderde ik gaandeweg wel eens van stijl (persoonlijk vs. semi-persoonlijk), provider (Livejournal/Wordpress/Blogger) of zelfs van nickname (respectievelijk: littlexidiot, thesweeteneditch, lefilsdesfaux, hautesurveillance). Telkens weer een symbolenkwestie, maar tegelijkertijd vaak de veruitwendiging van de/een zoektocht naar mezelf.

Altijd heb ik geschreven omdat ik iets wou vertellen. Of op zijn minst dat gevoel had. Tegenwoordig echter is het veeleer een zaak van hits en statistieken. Kortom: een filosofie waar ik nooit heb achtergestaan en al evenmin voor stond. Vandaar dat de tijd is aangebroken om andere dingen te gaan doen. Dingen waar ik opnieuw volledig mijn hart en ziel kan aan wijden, dingen waar ik opnieuw ten volle van kan gaan genieten. Consider it done.

Bedankt aan iedereen die mij volgde of las.
Past. Present. Future.

Bitchy Butch (drives me crazy)

Zaterdag aanstaande mogen we ons weer verwachten aan een stevige portie "du rock et des baisers". Daarvoor rijden we onszelf naar Brussel, 't is opnieuw in Le Barrio te doen. En 't schijnt dat je daar vanaf 23h00 mag toekomen.

Bitchy-wadde?
mail » kiss@bitchybutch.be
surf » website / myspace

Mantra II

Donker. Zwart en wit. Hoe kleurrijk de dag, hoe bleker de avond. Alles verandert. Hetgeen wat overblijft is net een restje afwas. Een restje van dat wat alles was. Of betekende. Ogenschijnlijk mooi, soms zelfs suikerzoet. Maar wrang van smaak wanneer het je verbitterd achterlaat.

Ik kijk neer op vuile borden. Op de gedroogde cirkeltjes rode wijn die het glas een donkerrode schijn geven. Je waste niet graag af. Hoewel ik je daarin toen nooit leek te begrijpen geef ik nu eerlijk toe.

Afwassen is als vergeten.

Noodzakelijk maar tegelijkertijd schuiven op een lange baan.