Onvermijdelijk scheiden hier de wegen. Op eenzelfde noodlottige manier zoals de situatie die ons destijds samen bracht. Het vuur dooft, maar de passie blijft hevig laaien. Hoewel je praat zonder eigenlijk te spreken is het besef latent aanwezig. Dit zou wel eens de laatste keer kunnen zijn.
Stelselmatig slanken de zinnen af en we eindigen in enkele woorden. De lichaamstaal weegt zwaarder door dan een klank dat ooit zou kunnen doen. Terwijl jij het enige bent waar ik op dit moment kan aan denken. Heel even lijk je groter dan God, groter dan het Leven. In wezen: vooral sterker dan mezelf.
Je kijkt me vragend aan.
Hoe het nu eigenlijk allemaal verder moet?
Stelselmatig slanken de zinnen af en we eindigen in enkele woorden. De lichaamstaal weegt zwaarder door dan een klank dat ooit zou kunnen doen. Terwijl jij het enige bent waar ik op dit moment kan aan denken. Heel even lijk je groter dan God, groter dan het Leven. In wezen: vooral sterker dan mezelf.
Je kijkt me vragend aan.
Hoe het nu eigenlijk allemaal verder moet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten